အမျိုးသား အောက်မေ့ဖွယ်နေ့- သမိုင်းဝင် နာကျင်မှုများ ရွေ့လျားလာသည်။

ချမ်းအေးသောနှစ်များတွင် နိုင်ငံတော်၏အနစ်နာခံမှုဖြင့် နိုင်ငံတော်၏အမည်ဖြင့် သေလွန်သူများကို အောက်မေ့သတိရပြီး သူရဲကောင်းစိတ်ဓာတ်ကို မြတ်နိုးပါ။ရှေးခေတ် နန်ကျင်းမြို့သည် သမိုင်း၏ ရှုထောင့်များကို ဖြတ်ကျော်ကာ သမိုင်းတွင် မမြင်ဖူးသော ဓလေ့ထုံးတမ်းတစ်ခုကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။၁၃ ရက်နေ့ နံနက်ပိုင်းတွင် ဂျပန်ကျူးကျော်သူများ၏ နန်ကျင်း သတ်ဖြတ်ခံရမှု အောက်မေ့ဖွယ်ခန်းမ၌ ကျင်းပသည့် အမျိုးသားနေ့ အောက်မေ့ဖွယ် အခမ်းအနားသို့ ပါတီနှင့် ပြည်နယ် ခေါင်းဆောင်များ တက်ရောက်ခဲ့ကြသည်။

ဤသည်မှာ အမျိုးသားရေးစိတ်ဓာတ်ကို ကစော်ဖောက်ခြင်းမဟုတ်၊ သမိုင်းဝင် နစ်နာမှုများကို ညည်းညူခြင်းမဟုတ်သော်လည်း ဥပဒေပြုခြင်း၏အလေးချိန်၊ အနစ်နာခံမှုနှင့် တပ်မတော်၏ ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် တိုင်းပြည်၏ အဓိကပြဿနာများကို တင်ပြခြင်းသာဖြစ်သည်။

အောက်မေ့ခြင်း သည် မေ့ပျောက်၍မရသော အမှတ်တရများ ကြောင့် ဖြစ်ပါက အများပြည်သူ၏ အနစ်နာခံမှုသည် ဖျောက်ဖျက်၍မရသော ဝေဒနာမှ လာပါသည်။သမိုင်းသည် လွန်ခဲ့သော ၇၇ နှစ်၊ ဒီဇင်ဘာ ၁၃ ရက်သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။1937 ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ 13 ရက်နေ့မှ 1938 ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလအထိ ဂျပန်တပ်များသည် နန်ကျင်းမြို့သို့ ဝင်ရောက်ကာ လက်နက်မဲ့ ဆွေမျိုးသားချင်းများကို ခြောက်ပတ်ကြာ ကြေကွဲဖွယ် အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှု ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများ၏ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများနှင့် ကပ်ဘေး၏ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုသည် အရှေ့ဖျား နိုင်ငံတကာစစ်ခုံရုံးတွင်ကဲ့သို့ပင်၊ တရားသူကြီးသည် အစုလိုက်အပြုံလိုက်သတ်ဖြတ်မှုအရေအတွက်ကို ခန့်မှန်းရန် အမေရိကန်သမိုင်းပါမောက္ခ Bedes ကို တရားသူကြီးက တောင်းဆိုသောအခါ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာဖြင့် “နန်ကျင်းအစုလိုက်အပြုံလိုက်သတ်ဖြတ်မှုတွင် ထိုကဲ့သို့ပါဝင်ပတ်သက်ခဲ့သည်။ ကျယ်ပြန့်သည်။ဘယ်သူကမှ လုံးလုံးဖော်ပြလို့မရဘူး။”

နန်ကျင်း အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှုသည် မြို့တစ်မြို့အတွက် ကပ်ဆိုးမဟုတ်သော်လည်း နိုင်ငံအတွက် ကပ်ဘေးဖြစ်သည်။ဒါဟာ တရုတ်နိူင်ငံရဲ့ သမိုင်းရဲ့ နက်နဲမှုမှာ မမေ့နိုင်စရာ နာကျင်မှုပါပဲ။လျစ်လျူရှုလို့ရတဲ့ သမိုင်းဝင် မြင်ကွင်းမျိုး မရှိဘူး၊ လှည့်စားလို့ရတဲ့ အခြား စကားလုံးတွေ မရှိပါဘူး။ဤရှုထောင့်မှကြည့်လျှင် မိသားစု ဝမ်းနည်းခြင်း နှင့် မြို့ပြ ဝမ်းနည်းခြင်း ကို နိုင်ငံတော် ဝမ်းနည်းခြင်း အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခြင်း သည် လေးနက်သော ဘေးအန္တရာယ် ၏ နက်နဲသော အမှတ်ရမှု ၊ နိုင်ငံတော် ဂုဏ်သိက္ခာ ကို ပြတ်ပြတ်သားသား ခုခံကာကွယ် ခြင်း နှင့် လူ့ ငြိမ်းချမ်းမှု တို့ကို ဖော်ပြခြင်း ဖြစ်သည်။ထိုသို့သော အမျိုးသားရေးဇာတ်ကြောင်းပုံစံသည် သမိုင်း၏ အမွေခံနှင့် တရားစီရင်ခြင်းသာမက လက်တွေ့ဘဝ၏ ခိုင်မာမှုလည်းဖြစ်သည်။

အမှန်တော့၊ ဤနိုင်ငံသည် နိုင်ငံတော်၏ မှတ်ဉာဏ်ကို နိုးကြားလာစေရန်နှင့် ၎င်း၏ ကိုယ်ဟန်အနေအထားကို နိုင်ငံတကာသို့ ထုတ်ဖော်ပြသရန် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ သမိုင်းဆိုင်ရာ နာကျင်မှုအချက်များကို အသုံးပြုသည့် နိုင်ငံတစ်ခုမျှသာ မဟုတ်ပါ။အောက်မေ့ဖွယ်ပွဲများသည် ပိုမိုကောင်းမွန်သောအစပြုရန်ဖြစ်သကဲ့သို့၊ လူထု၏အနစ်နာခံမှုသည် သမိုင်း၏နာကျင်မှုကို ရှေ့တန်းတင်ရန်အတွက်ဖြစ်သည်။သမိုင်းကို မေ့သောသူသည် စိတ်ဝိညာဉ်၌ ဖျားနာလိမ့်မည်။သမိုင်းကို မေ့ထားခြင်းကြောင့် နာမကျန်းဖြစ်နေသော လူတစ်ဦးအတွက်၊ သမိုင်း၏ မျဉ်းဖြောင့်ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်တွင် တိုးတက်မှုလမ်းကြောင်းကို ရှာဖွေရန် ခက်ခဲသည်။ဒါကလည်း နိုင်ငံအတွက် မှန်ပါတယ်။သမိုင်းမှတ်ဉာဏ်တွင် နာကျင်မှုကို သယ်ဆောင်ခြင်းသည် မုန်းတီးမှုကို လှုံ့ဆော်ရန်နှင့် ပြုစုပျိုးထောင်ရန် မဟုတ်သော်လည်း၊ သမိုင်း၏ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုဖြင့် အပြုသဘောဆောင်သော ပန်းတိုင်ဆီသို့ ခိုင်မာစွာ ရှေ့သို့ ချီတက်ရန် ဖြစ်သည်။

သမိုင်းရဲ့ နာကျင်မှုက ခိုင်မာပြီး အစစ်အမှန်ပါပဲ၊ အဲဒါကို ခံယူထားတဲ့လူတွေက ခိုင်မာပြီး တကယ့် ပုဂ္ဂိုလ်တွေမို့ပါ။ဤကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ သမိုင်း၏ ဝေဒနာတွင် ရှေ့သို့ တိုးလာမည့် အကြောင်းအရာမှာ နိုင်ငံတိုင်း နိုင်ငံသားတိုင်း ဖြစ်သည်။တကယ်တော့ ဒါဟာ အမျိုးသား အထိမ်းအမှတ်နေ့ မှာ သွန်းလုပ်မယ့် စိတ်ခံစားမှုဆိုင်ရာ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုမှုပါ။အမျိုးသား အထိမ်းအမှတ်နေ့ အသွင်ဆောင်သည့် ယစ်ပူဇော်ပွဲသည် စိတ္တဇတိုင်းပြည်ကို ပုံဖော်ထားပြီး တိုင်းပြည်၏ဆန္ဒ၊ ယုံကြည်ချက်နှင့် စိတ်ခံစားမှုများသည် သာမန်လူသားတို့၏ ခံစားချက်များနှင့် ရောယှက်နေကြောင်း ပြသနေသည်။၎င်းသည် ကျွန်ုပ်တို့တစ်ဦးချင်းစီ၊ မိသားစုများနှင့် စက်ဝိုင်းငယ်များအပြင် သွေး၊ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းနှင့် ကျေးလက်ဒေသများ၏ စိတ်ခံစားမှုများကို ကျော်လွှားနိုင်ကြောင်းလည်း ကျွန်ုပ်တို့တစ်ဦးစီအား သတိပေးပါသည်။ကျွန်ုပ်တို့သည် တစ်ဖွဲ့လုံး၊ အတူတကွ ဝမ်းနည်းပူဆွေးနေကြပြီး သမိုင်းဖြစ်ရပ်ဆိုးများ ထပ်တလဲလဲ မဖြစ်ပွားအောင် ရှောင်ရှားရန် ကျွန်ုပ်တို့၏ ဘုံတာဝန်နှင့် တာဝန်ဖြစ်ပါသည်။

သမိုင်း၏ပြင်ပတွင် မည်သူမျှ မနေနိုင်၊ မည်သူမျှ သမိုင်းကို မကျော်လွန်နိုင်သလို မည်သူမှ “ကျွန်ုပ်တို့” မှ ဖယ်ထုတ်လို့မရပါ။ဤပုဂ္ဂိုလ်သည် မြို့ပြငိုကြွေးခြင်း တံတိုင်းအတွက် အမည်များကို ဆက်လက်ထည့်သွင်းပေးသော သမိုင်းဝင်တူးသမား၊ သို့မဟုတ် အထိမ်းအမှတ် အဆောက်အအုံ၏ ဖုန်မှုန့်များကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းပေးသူ ဖြစ်နိုင်သည်။ဤပုဂ္ဂိုလ်သည် အမျိုးသား အောက်မေ့ဖွယ်နေ့ကို တိုင်းပြည်၏ မျှော်မှန်းချက်သို့ ယူဆောင်လာရန် တောင်းဆိုသူ ဖြစ်နိုင်သည်၊ သို့မဟုတ် အမျိုးသား အောက်မေ့ဖွယ်နေ့တွင် တိတ်ဆိတ်စွာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ဤပုဂ္ဂိုလ်သည် နှစ်သိမ့်ခြင်း အမျိုးသမီးများ၏ လူ့အခွင့်အရေးကို ကာကွယ်သည့် တရားဝင်အလုပ်သမား သို့မဟုတ် အောက်မေ့ဖွယ်ခန်းမတွင် သမိုင်းပြောပြသော စေတနာ့ဝန်ထမ်းဖြစ်နိုင်သည်။အမျိုးသားရေးစိတ်ဓာတ်ကို စဉ်ဆက်မပြတ် စုစည်းပြီး စိတ်ဓာတ်တက်ကြွအောင် ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သူတိုင်းသည် တိုင်းပြည်တိုးတက်ရေးနှင့် အမျိုးသား သာယာဝပြောရေးကို ဖော်ဆောင်ရာတွင် တက်ကြွစွာ ပါဝင်ကူညီသူဖြစ်ပြီး သမိုင်းဆိုင်ရာ အတွေ့အကြုံနှင့် ထိုးထွင်းသိမြင်မှုတို့ကို ချီးကျူးထိုက်သူဖြစ်သည်။ .